Na de stilgeboorte van zijn dochter Sofie afgelopen juli, ligt het leven van Jesse stil… inmiddels heeft hij een doel gevonden en vertelt hij hierover in deze blog.
Mijn naam is Jesse, trotse vader van onze stilgeboren dochter Sofie. Op 3 juli 2021, met 36 weken en 3 dagen, is het hartje van Sofie plots gestopt met kloppen.
De zwangerschap verliep niet probleemloos, Sofie had namelijk een aangeboren hartafwijking genaamd pulmonale stenose. Dit houdt in dat de hartkleppen naar de longslagader verdikt zijn, waardoor het hart harder moet werken en het ademhalen vermoeilijkt. Hierdoor was het belangrijk dat Sofie direct na haar geboorte behandeld werd. Het ziekenhuis in Maastricht voert deze behandeling niet uit, dus werden wij doorverwezen naar het academisch ziekenhuis in Aken. De artsen daar vertelden ons dat Sofie gewoon “normaal” zou kunnen leven, maar dat zij geen topsporter zou kunnen worden. Ook verzekerden zij ons dat zolang Sofie in de baarmoeder zat er niks zou kunnen gebeuren. Wij waren ontzettend opgelucht met dit nieuws en gingen de toekomst weer wat positiever tegemoet. Zoals alles in het ziekenhuis van Maastricht ons werd uitgelegd dachten wij namelijk dat het nog maar de vraag was of alles goed zou komen.
“Op zaterdag werden wij al vroeg wakker, zo rond 05:00u en maakte ik nog het grapje dat we zouden moeten gaan wennen aan deze tijden. Ik zou er nu alles voor over hebben.”
Terwijl de geplande keizersnede steeds dichterbij kwam en wij een datum hadden gepland om naar Aken te gaan, hebben wij alles zo ver klaargemaakt in onze slaapkamer en het tasje met spullen voor Sofie (en voor ons) gereedgemaakt. Wij zouden namelijk 3 tot 4 weken in en rondom het ziekenhuis moeten verblijven. Op de vrijdag vóór de week dat we naar Aken zouden gaan heeft Sofie nog ontzettend veel bewogen, zoveel dat mijn vriendin Lisa het er maar moeilijk mee had. Op zaterdag werden wij al vroeg wakker, zo rond 05:00u en maakte ik nog het grapje dat we zouden moeten gaan wennen aan deze tijden. Ik zou er nu alles voor over hebben. Die ochtend zagen wij Sofie nog een keer schoppen in Lisa’s buik, dit was haar laatste schopje. Naarmate de ochtend vorderde vertelde Lisa dat ze Sofie al een tijd niet had voelen bewegen, ik belde direct naar het ziekenhuis en nog geen halfuur later zaten wij in de auto. In het ziekenhuis werd al snel duidelijk dat Sofie was overleden. Onze toekomst werd voor onze ogen weggeveegd. De maandag erna, op 5 juli 2021, is Sofie geboren.
Mijn schoonmoeder nam contact op met Houvast Uitvaartzorg, die de volgende dag direct is langsgekomen en ons heeft geholpen om binnen enkele dagen prachtig mooi afscheid te kunnen nemen van Sofie, precies zoals wij dat wilden.
“Die nacht droomde ik dat ik een man tegenkwam die ook zijn kind verloren was en in mijn droom gaven we elkaar een knuffel en huilden wij samen”
Ondertussen zijn we drie maanden verder en ligt ons leven compleet stil. Kortgeleden had ik de slechtste week tot nu toe en in die week vond ik de moed om mijn verhaal te delen en vond ik een doel. In het weekend was ik op zoek naar online community’s voor vaders, omdat er zoveel te vinden is voor moeders, maar nog steeds weinig voor vaders van stilgeboren kinderen. Ik was al lid van enkele Nederlandse Facebookgroepen, maar ik dacht: er moet toch zeker ook een grotere, internationale community bestaan? Ik kon echter niks vinden. Die nacht droomde ik dat ik een man tegenkwam die ook zijn kind verloren was en in mijn droom gaven we elkaar een knuffel en huilden wij samen. De volgende dag besloot ik om een internationale community op te zetten om vaders van stilgeboren kinderen een stem te geven en mijn eigen verdriet en rouw om te zetten in iets moois; Stillborn Dads.
Ondertussen ben ik hard aan het werk om alles op te zetten, waaronder een website, blog en diverse social mediakanalen. Hiermee hoop ik andere vaders die hun kind hebben verloren te bereiken en een veilige omgeving te creëren om met elkaar een gesprek aan te gaan. Daarnaast is het mijn missie geworden om de stilte rondom stilgeboorte te doorbreken en ervoor te zorgen dat erover gepraat kan worden, zodat alle mooie kindjes nooit vergeten worden.
Met vriendelijke groet,
Jesse Kroon
Founder of Stillborn Dads
Mocht je meer willen lezen over hoe wij je kunnen bijstaan bij een stilgeboorte, kijk dan eens naar onze informatie hierover. Misschien is jouw baby overleden in de buik en moet hij of zij nog geboren worden, dan kun je op deze pagina meer informatie vinden.