Je denkt vast: typefout, die H moet een J zijn. Maar toch heb ik het zo geschreven, ik zal je uitleggen waarom.
Oudejaarsdag is altijd een moment voor mij om stil te staan bij het afgelopen jaar. Ik kan je vertellen dat de jaren nadat ik mijn dochtertjes Lise en Saar verloor, oudejaarsdag een dag was waarbij ik ook met volle angst naar het nieuwe jaar keek. Als het meest vreselijke wat je je kunt bedenken jou is overkomen, dan is het kijken naar de toekomst angstig. “Wat hangt er nog boven mijn hoofd? Wat als onze jongens iets overkomt?” Dat laatste is mijn grootste angst…
Dus na 2012, het jaar waarin ik mijn dochters verloor, kon ik de woorden ‘Gelukkig Nieuwjaar’ niet meer uit mijn mond krijgen. Te beladen, te pijnlijk, te boos, te angstig, maar ik dacht bovenal ook: “Hoezo gelukkig??? Ik zal nooit meer gelukkig zijn, het leven heeft me zo zijn nare kant laten zien, ik ga hier nooit meer overheen komen…”
“Hoe gaat ’t?” “Goehoed hoor”
Ik was ook best een kei in het verbloemen van hoe het werkelijk met me ging. Althans dat vond ik zelf, Lotte dacht daar anders over ;-). “Hoe gaat het met je Mireille ?”, antwoord: “Goehoed hoor”, met een fake smile op mijn gezicht. Veel mensen trapten daar in en dat maakte dat ik kon dealen met de buitenwereld en met mijn grote verdriet. Verdriet dat lange tijd te groot was, zo groot dat ik het niet kon delen met anderen. Soms zijn er zoveel gevoelens maar kun je er geen woorden aan geven…
Ik paste me ook veel aan aan mijn omgeving, deed tot op zekere hoogte wat er van me verlangd werd. Daar hoorde dus ook de nieuwjaarswens bij, het blije: ”Gelukkig Nieuwjaaaaaar!”. Het maakte het er ook niet makkelijker op dat veel mensen zich niet meer uitlieten over wat ons was overkomen en het verdriet er dus ook niet kon zijn.
Daarom deed ik vrolijk mee met de nieuwjaarswensen en riep ik: “Gelukkig Nieuw Haaaaaar!” Zodat ik de woorden die voor mij niet klopten niet uit hoefde te spreken.
Wellicht zul je het een beetje een vreemd verhaal vinden, maar zo ging ik om met mijn rouw, mijn verdriet… Ik heb nog wel meer vreemde dingen gedaan, maar die zal ik bewaren voor een andere keer ;-).
Zo fijn dat ik weer geluk kan voelen
Inmiddels zijn we een aantal jaren verder en ben ik zo blij en dankbaar dat ik op een dag als vandaag met een ander gevoel het nieuwe jaar in ga. Weliswaar blijft de angst op de achtergrond, maar het heeft niet meer de overhand. Wat de overhand heeft, is het geluk wat ik het afgelopen jaar weer zo in mijn lijf heb gevoeld, de dankbaarheid voor het leven en de fijne mensen om ons heen. En dat is zo fijn om dat ook weer te voelen!
En dat gevoel, dat gun ik iedereen… maar mijn hart gaat uit naar alle ouders die ons afgelopen jaar toelieten in het grootste verdriet van hun leven. Ik hoop dat 2019 een zacht jaar voor jullie mag worden. In gedachte zijn we bij jullie als we toasten op een nieuw jaar…
Mede namens Gertie en Lotte wens ik jullie meer dan alle goeds toe,
